Dat was precies wat ik dacht de dag nadat ik met Else mijn eerste srprs-trip boekte. Zij wilde graag nog weg, al was het maar een midweekje center parcs. Of een weekendje antwerpen. Tot ik me iets herinnerde wat ik bij Cynthia van MissLipgloss voorbij zag komen én wat ik ook al op Facebook had gespot: Srprs.me.
Mijn mentor op mijn vervolgopleiding zei me; je moet jezelf specialiseren in iets waar je héél goed in bent en waar jouw interesse ligt. Breed opleiden is oke, maar daar heb je uiteindelijk minder aan.
Oke, tof. Opzich een goede gedachte. Alleen had ze het wel tegen iemand die alles leuk vind. Die overal réte enthousiast aan begint. Overal in huis vind je de nasleep van deze projecten.
Leer, slotjes, hangertjes en aanverwante spulletjes van mijn armbandenavontuur. Kralen en ansichtkaarten van de kaartenhangers. Swarovski- en rhinestone-steentjes van het blingen van paardenspullen. Bolletjes draad en haaknaalden (uiteindelijk kan ik het nog steeds niet…) lappen stof van het naaien van de kussenslopen en laptophoezen (moet nog steeds gebeuren) stapels tijdschriften die ik fanatiek gekocht heb en nog steeds niet gelezen heb. En zo kan ik nog wel even doorgaan…
Af en toe word ik er doodmoe van. Maar zoals Roy Donders zei: “als ik iets in munne kop heb, heb ik ’t nie in munne kont!” Als ik vandaag bedenk dat ik een rok wil naaien of een steigerhouten quotebord wil maken, dan moeten die spullen ook meteen in huis zijn. Nog liever gisteren dan vandaag! Dan word er vol enthousiame aan begonnen, om het vervolgens weer te laten vallen. En waarom? Ik zou het niet weten. Omdat ik het te druk heb met werken misschien? Of omdat ik het te druk heb met op de bank liggen en netflix kijken als ik dan eens vrije tijd heb? (Buiten de uren in de sportschool dan, dáár besteed ik dan weer wél tijd aan..)
Ik zou het niet weten. Maar ik heb ergens nog een sprankje hoop dat ik niet de enige ben die een huis vol onafgemaakte projecten heeft. En stiekem is mijn blog de afgelopen tijd ook een onafgemaakt project geweest. Waar ik heel fanatiek begon met schrijven, is het me op den duur tegen gaan staan. Mensen zeggen weleens dat ik mezelf teveel druk op leg. En daar kunnen ze weleens gelijk in hebben.. En nu ik weer de kriebels kreeg om wat van me af te schrijven merk ik dat ik het toch eigenlijk wel heel leuk vind!
De moraal van dit verhaal? Ik zou het niet weten. Als ik zin heb tik ik weer vrijblijvend artikelen op mijn blog (zonder mezelf vaste dagen op te leggen). En ik ben een chaoot. Maar dat had je vast nog niet door ;-)
Ondanks dat het dankzij mijn verjaardag allemaal iets langer heeft geduurd, gaan we gewoon weer verder met bloggen en beginnen we met de doelen voor de maand November!
Bron: Unsplash / Jeff Sheldon
Jippie, vandaag ben ik 23 jaar oud geworden. Waar ik vroeger altijd zo vroeg mogelijk wakker werd en op de bank ècht jarig zat te zijn, is dat de laatste jaren wel anders. Elk jaar is uitslapen op mijn verjaardag toch wel een van de beste kadootjes. En dit jaar is het helemaal een feest: de klok gaat een uur terug (niet vergeten!) dus dat betekent ook een uur langer slapen! Woehoe! (Ik klink nu echt als een oud wijf he? Ach, ik ben ten slotte ook geen 18 meer!)
En.. wie jarig is deelt uit!
Twee jaar geleden stelde ik een bucketlist op: dingen die ik nog graag wilde doen voordat mijn einde nabij is (klinkt dramatisch, he?). Nu zie ik op internet vaak recepten of food DIY-ideetjes en denk ik: whoa, dat zou ik weleens willen proberen! … om ze vervolgens weer te vergeten. Daarom stelde ik een food-bucketlist op en vandaag deel ik deze met jullie.
Bron: Unsplash / Jeffrey Deng
