“Kindjes die vragen worden overgeslagen” is een gezegde waar veel van ons mee opgegroeid zullen zijn. “Maar zo werkt het leven gewoon niet” zei Ivana in haar 30 wijsheden van een 30er-video. Dat ene zinnetje heeft me sindsdien regelmatig bezig gehouden. Waarom mensen die vragen niet worden overgeslagen; vandaag ga ik er wat dieper op in!
Ik was zo’n kind
Die nooit wat durfde te vragen. Mensen die mij als kind kenden zullen bevestigen dat ik vooral anderen – voornamelijk mijn broertje – voor mijn karretje spande om te vragen om snoepjes, chips of andere dingen die ik wilde hebben, maar waar ik niet om durfde te vragen. Ook in de jaren erna vond ik het altijd lastig, ik hoopte maar dat de ander zou voorstellen wat ik graag zou willen. Dat is natuurlijk een ontzettend slechte tactiek; mensen kunnen nog steeds geen gedachtes lezen..
Toen ik op mijn vervolgopleiding een stage afbrak omdat ik totaal niet paste op het bedrijf en alleen maar klusjes deed waar ik weinig van leerde besloot ik het om het de keer daarop anders aan te pakken. Diezelfde week regelde ik nog een vervangende stage waar ik al iets vaker zelf met suggesties kwam om nieuwe dingen te leren of aanbood om dingen die me leuk leken te doen. Het resultaat was duidelijk, deze stage was écht een stuk leuker!
Nog een stapje verder
De volgende stage was in zicht. Deze keer besloot ik het helemaal anders aan te pakken! Ik stelde een mail op die anderen als enigszins brutaal zouden bestempelen; ik legde uit dat ik natuurlijk bereid was om de wat minder leuke klusjes te doen, als ik in ruil daarvoor ook nieuwe dingen mocht leren. ‘Een stage moet uiteraard voor beide partijen iets opleveren’ sloot ik mijn mail af. Als dat maar goed zou vallen bij de eigenaresse van dit bedrijf…
En dat deed het! Er ging een wereld voor me open; ik kreeg privéles, ik mocht helpen met het geven van de lessen, ik leerde paarden scheren, ik leerde over nieuwe trainingsmethodes.. In de ochtend schepte ik fanatiek fluitend kilo’s paardenpoep uit de paddocks omdat ik wist dat als ik ’s middags aan mijn lieve stagebegeleidster zou vragen of ik mocht leren hoe zij het rechtrichten van een paard aanpakt, ik dat hoogstwaarschijnlijk diezelfde middag nog zou leren.
De kern van dit verhaal
Is natuurlijk; vragen wordt niet overgeslagen. Yvonne had nooit kunnen ruiken dat ik nog nooit eerder een paard geschoren had en dit graag wilde leren, toch? Zij bouwt geen uur per dag in om een soort quizshow met me te spelen over de dingen die ik wel of niet bij wil spijkeren. Het is ontzettend moeilijk en ook ik ben alsnog geen ster in het vragen van dingen; ik wil een ander niet tot last zijn of ik ben bang voor een ‘nee’. Toch bestaat de kans dat mensen jóú juist veel vaker dingen vragen dan andersom. En zeg eens eerlijk, hoe vaak zeg jij zelf nee als een ander vraagt of je hem of haar kunt helpen?
Overigens wil ik het ook niet verheerlijken hoor. Toen ik bijvoorbeeld voor mijn opleiding een groot evenement organiseerde heb ik bij het zoeken van sponsoren vaak genoeg ‘Nee’ als antwoord gehad. Soms op een vriendelijke manier, soms zeiden mijn vriendin Lisanne en ik buiten ‘Oke, sorry dat ik besta’ tegen elkaar. (Weet je nog? Wat een botte man was dat he, hahaha) Aan de andere kant hebben we wel een paar prachtige sponsorbedragen binnengesleept (en heb ik de directeur van onze school nog zoveel mogelijk laten dokken door er gewoon om te vragen, haha!)
Conclusie; nee heb je, ja kun je krijgen. Probeer het eens!
Hoe zit dat bij jou? Heb je er moeite mee om ergens om te vragen als je iets graag wilt?
